کاربرد فیوز شیشه ای

فیوز چیست؟

فیوز یک قطعه الکتریکی است که برای محافظت از مدارهای الکتریکی به کار می رود و زمانی که مدار تحت جریان بار بالای غیر طبیعی قرار گیرد مدار را باز می کند تا به قطعات مدار و یا اشخاصی که با مدار در تماس هستند آسیب نرسد.

فیوزها در شکل ها و طرح های زیادی به بازار آمدند، اما هر کدام برای محافظت از یک مدار با مجموعه پارامترهای الکتریکی مشخصی طراحی شده اند.

این پارامترها در درجه اول ولتاژ کاری، جریان کاری و زمان ذوب المنت فیوز یا سرعت فیوز هستند.

می توانید جهت آشنایی با انواع فیوز و کاربرد هر کدام، مقاله انواع فیوز و کاربرد آن ها را مطالعه نمایید.

فیوز شیشه ای

فیوزهای شیشه ای عموما در مسیر برق ورودی دستگاه ها و برای حفاظت مدارات آن در برابر ایرادات احتمالی استفاده میشود.

از فیوز های شیشه ای عموما در ورودی اصلی تغذیه دستگاه های برقی ، الکترونیکی استفاده میشود .

فیوز دستگاه را در هنگام بروز مشکلات مانند اتصال کوتاه یا اضافه جریان از شبکه جدا کرده و باعث کاهش صدمات وارده به آن میشود .

در زیر علامت اختصاری مربوط به سرعتهای مختلف به کار رفته در فیوزهای موسوم به شیشه ای ذکر شده است.

علامت مربوط به سرعت واکنش فیوزهای شیشه ای

FF فیوز فوق العاده سریع

F فیوزهای سریع

M فیوزهای سرعت متوسط

T فیوزهای تاخیری

TT فیوزهای بسیار کند

ظرفیت شکست فیوز شیشه ای

فیوز ممکن است در ولتاژ نامی، در اثر جریان بیش از حد به جای اینکه مدار باز شود، اتصال کوتاه شده یا با قوس الکتریکی، جریان را از خود عبور دهد.

حداکثر جریانی که فیوز بدون اتصال کوتاه می تواند در مقابل آن عمل کند و مدار باز شود ظرفیت شکست فیوز نامیده می شود.

در فیوزهای شیشه ای این پارامتر می تواند با حرف H یا L نشان داده شود که به ترتیب به معنی ظرفیت شکست بالا و ظرفیت شکست پایین می باشد.

علایم حک شده روی فیوزهای شیشه ای معمولا روی کلاهک فلزی فیوزهای شیشه ای نوشته ای درج شده است که نشانگر مشخصات فیوز است.

این نوشته ها معمولا به شکل زیر هستند:

F1.5AH250V

در این مثال حرف F طبق جدول مربوط به سرعت فیوزها به معنای فیوز سریع است.

قسمت 1.5A می گوید که فیوز در جریان بالاتر از 1.5 آمپر می سوزد و مدار باز می شود.

حرف H نشان دهنده ظرفیت شکست بالا بوده و در آخر 250V نشان دهنده حداکثر ولتاژ مدار بازی است که فیوز می تواند در جریان مشخص شده به درستی عمل کند 250 ولت است.

هر کدام از فیوزها پاسخ های متفاوتی در مقابل عبور جریان نشان می دهند و مقدار زمان های مختلفی برای عملکرد دارند.

انتخاب فیوز مناسب برای هر مدار بسیار مهم است.

انتخاب فیوز نامناسب به معنی عدم حفاظت است، زیرا در زمان لازم مدار را قطع نمی کند یا با حساسیت بیش از اندازه بدون دلیل مدار را بارها و بارها قطع می کند.

به عنوان مثال اگر یک فیوز FF در مداری به کار رود که وسایل آن در هنگام راه اندازی جریان زیادی می کشند، فیوز بدون وجود مشکل خاصی مدار را قطع می کند.

تفاوت بین فیوزهای شیشه ای و گچی

در فیوزهای شیشه ای المان فیوز قابل مشاهده است و این مسئله بازبینی را آسان تر می کند، در حالی که فیوزهای گچی مات هستند.

فیوزهای شیشه ای ظرفیت قطع پائینی دارند یعنی زمانی که ولتاژ یا جریان زیاد باشد، المان فیوز ذوب می شود.

بنابراین برای استفاده در وسایل و تجهیزاتی که مقدار جریان زیاد است مناسب نمی باشند. ولی فیوزهای گچی دارای ظرفیت قطع بالاتری هستند و برای استفاده در مدارهایی که جریان یا ولتاژ بالایی دارند مناسب هستند.

بعضی از فیوزهای گچی HRC با ظرفیت قطع بالا می توانند تا 300 کیلو آمپر را به طور ایمن قطع کنند، در حالی که فیوزهای شیشه ای عادی ظرفیت قطع بسیار پائین تر و در حدود فقط 15 آمپر دارند.

فیوزهای شیشه ای پایداری حرارتی کمی دارند و تحت شرایط گرمای زیاد می شکنند،

فیوزهای گچی می توانند در مقابل دماهای زیاد مقامت نموده و پایداری حرارتی بیشتری دارند.

بدنه ی فیوزهای گچی ، برخلاف فیوزهای شیشه ای از یک ماده ی پر کننده مانند شن پر می شود تا از تشکیل یک غشای هادی جلوگیری به عمل آید. وقتی که اتصال کوتاه رخ می دهد، المان فیوز ذوب شده و تبخیر می شود و به صورت یک غشاء رو ی بدنه ی داخلی فیوز نشست می کند.

در فیوزهای شیشه ای بدنه ی فیوز نیز به گرم شدن ادامه می دهد و این غشاء شروع به هدایت الکتریکی می کند، پس قطع فیوز موثر نیست.

شن در فیوز گچی باعث جذب انرژی می شود و از گرم شدن و هدایت فیوز جلوگیری می کند.